Deze dagen aan het eind van het jaar dwingen je bijna om na te denken over de vraag: “waar ben ik nou eigenlijk mee bezig?” Omdat ik deze week met een verfkwast en -roller enkele (slaapkamer)deuren aan het schilderen was, kon ik ook niet meer aan die vraag ontkomen.
En er is nog een mooie aanleiding voor deze wezenlijke vraag die je terugbrengt tot de kern. Op 1 januari a.s. ben ik alweer 10 jaar Praegustator (voor de niet-wetenden: een Praegustator werkt bij @Praegus). En hoewel ik mezelf zeker niet zie als een jobhopper, is het nog nooit eerder gelukt om met wederzijds welbevinden zo’n lange arbeidsrelatie te onderhouden. Dus vroeg ik me af hoe dat nou toch zo is gekomen.
- Zijn het de boeiende opdrachtgevers?
Zeker! Een bijdrage kunnen leveren aan grote organisaties, met complexe IT-vraagstukken en maatschappelijke impact, boeit me steeds weer en steeds opnieuw. Het werken voor o.a. de politie is en blijft daarom een uitdaging en als gebruikers tevreden signalen afgeven, ben ik soms ook best een beetje trots. De volgende uitdaging wacht ook al op me, want vanaf januari kan ik naast mijn werk bij de politie (met een ambitieus jaar in het vooruitzicht) ook aan de slag bij het RIVM met een boeiende klus. Dat geeft alweer extra motivatie voor het nieuwe jaar. - Of komt het door het vriendenteam van Praegus?
Ook dat! De onderlinge sfeer, het elkaar helpen en ondersteunen. Het maakt eigenlijk niet uit of het gaat om actuele vakkennis, hulp bij een issue bij een klant, of gewoon privé-vragen. We helpen elkaar waar mogelijk. Met een directie die zelf ook onderdeel is van het vriendenteam, laagdrempelig en die ruimte biedt voor zelfontplooiing. En zijn het dan echt allemaal dikke vrienden van me? Nou, eerlijk gezegd, dat ook weer niet. We hebben bijv. wat “gezellige” brabo’s, waar ik als nuchtere Veluwse boer gewoon wat zakelijke afstand bewaar
. Maar dat allemaal onder het motto van diversiteit, inclusie en multi-culti, daar word je alleen maar sterker van. - Of zijn het de boeiende ontwikkelingen op gebied van software testen en kwaliteit?
Niet in de laatste plaats! Hoe boeiend is ons vakgebied? Actuele ontwikkelingen in de wereld van software engineering dwingen ons er toe om steeds weer na te denken over innovaties. Hoe speel je in op ontwikkelingen, zoals agile werken, microservices, artificial intelligence? Wat betekent dat voor testen? Maar ook de bredere vraag: hoe lever je kwaliteit? Bij Praegus dagen we elkaar uit om mee te groeien en voorop te lopen bij agile software ontwikkeling, testautomatisering, data-gedreven werken enzovoorts. En die nieuwe inzichten gebruiken we in kennissessies en trainingen, zodat we daar kunnen inspelen op de actualiteit.
Al schilderend komt er een liedje in mijn hoofd. Echt zo’n top2000-klassieker: “10 jaar bij Praegus. Er is in die tijd veel bereikt.” (vrij naar Het Klein Orkest). Mijmerend bij het geluid van de verfroller kom ik tot interessante inzichten en de tester en de schilder in mij blijken meer met elkaar gemeen te hebben dan je van de buitenkant zou verwachten.
Ik ben als tester opgevoed met de trits van voorbereiden-specificeren-uitvoeren-afronden. “En dat kun je overal op toepassen!” hoor ik mijn trainer nog zeggen. Dus dat deed ik, volgzaam als ik was. De verfklus werd voorbereid. Na een halve dag had ik alle randjes zorgvuldig afgeplakt, de gehele vloer afgedekt met oude kranten en alle verfspullen werden uit de schuur gehaald. Daarna begon het specificeren. Ik nam nauwkeurig de maten op van de te schilderen delen, rekende het om naar oppervlaktes en baseerde daar mijn verf-inkopen op. Ondertussen lag ik wel wat achter op mijn planning en zonder ook maar een zichtbaar likje verf kwam de deadline al in beeld. De uitvoering startte onder druk, maar ik was er van overtuigd dat nu alles wel vlot en goed moest gaan. Totdat de eerste hapertjes kwamen. Een druiper hier, een rot houtplekje daar. En wat deed ik? Ik ging corrigeren. Even bijkwasten op een bijna gedroogd stuk. Een stukje schuren van niet gedroogde verf. Je snapt het al. De paniek nam toe. De deadline was voorbij. Maar mijn verfklus werd alleen maar minder mooi.
Tegenwoordig pak ik mijn verfklussen anders aan. Ik kijk wat er nodig is en welke kwaliteit er wordt gevraagd. Het kozijn achterin het schuurtje hoeft minder mooi dan onze slaapkamerdeur. Maar de bescherming van het hout is daar wel weer belangrijker. Zonder harde deadline ga ik aan de slag, wat me de rust geeft om elke keer een stukje te doen. Door mijn ervaring heb ik wel geleerd dat de ondergrond eerst op orde moet zijn. Schuren en plamuren, je ontkomt er niet aan. Niet het leukste werk en omstanders denken soms dat het alleen maar lelijker wordt. Maar het voorkomt een hoop herstelwerk, zowel tijdens het schilderen als er na. Ook zorg ik ervoor dat de hele spullenboel klaar staat, waardoor ik elke dag makkelijk een stukje kan doen. En ik moet zeggen: ook al ben ik soms niet helemaal in-control, het eindresultaat mag er elke keer weer zijn.
Werken in een sequentiële wereld of in een kortcyclische omgeving. Het verschilt nogal. In taken en verantwoordelijkheden, maar misschien nog wel het meest in houding en gedrag. Ik probeer regelmatig te reflecteren op de beginvraag “waar ben ik nou eigenlijk mee bezig?”. Ik droom soms van het moment dat ik in mijn rol als test- of QA-manager overbodig ben geworden. Dat we kwaliteit leveren, by design. Zonder testen, altijd in-control. Tot die tijd kan ik nog wel even door als Praegustator.
En daarna? Dan kan ik altijd nog schilder worden, toch? Ik heb in ieder geval al ervaring met complexe agile IT-trajecten.
Nieuwsgierig geworden en wil je meer weten over testen? Neem dan contact op met Praegus – 085-1305977 / info@praegus.nl of kijk op www.praegus.nl
