Het gewenste profiel van de tester wordt bepaald door de aard van de werkzaamheden, de complexiteit van het te testen systeem en de complexiteit van organisatie. En laat de aanvraag geen kopie zijn van al die voorgaande aanvragen maar maatwerk voor de specifieke klus.
Maar hoe bepaal je dan als opdrachtgever of je het juiste vlees in de kuip hebt? Dat is al lastig bij detachering en wordt nog complexer bij testprojecten of testautomatiseringsprojecten.
Leveranciers zijn in staat om middels offertes prachtige vooruitzichten te beloven. Maar is de kennis en ervaring daadwerkelijk aanwezig? Hoe toon je dat aan als het een situatie betreft die nog niet eerder is voorgekomen?
Prestatie-inkoop, ook wel Best Value Procurement genoemd, lijkt een mooi instrument om te laten zien wat je kunt. Van lange offertes naar werkende demo’s. Niet alleen een Proof-of-Concept die de technische werking aantoont, maar een demo waarin de geboden oplossing zichtbaar. In het geval van testautomatisering kan dit een werkend framework zijn waaruit blijkt dat de oplossing snel inzetbaar, onderhoudbaar en schaalbaar is, en ook aansluit bij de gevolgde teststrategie. In mijn optiek is dat de enige manier om daadwerkelijk waarde te leveren aan klanten die met testautomatisering hun eigen succes willen vergroten.
Ik ben benieuwd wanneer vraag en aanbod elkaar ook in onze markt op deze manier gaan vinden.
