Vaste halte
“De bus staat stil bij het winkelcentrum met de deur nog open en het knipperlicht uit. Zijn wijsvinger opstekend, rent een kereltje er in rappe passen naartoe. Een nerveuze blik in zijn ogen, van ‘als ik maar op tijd ben’.
Yes! Gelukkig.
Hoogrood aangelopen klimt hij de reiswagen binnen. Buiten adem maar nog té opgewonden om rustig uit te hijgen, kruipt hij achter het stuur en draait het driftig links- en rechtsom (broem, broem, broem).
Als zijn moeder vijftig cent in de muntinworp rolt, komt de bus in beweging. De chauffeur geniet van zijn rit. Moeder zwaait hem uit.” – Erik Uniken.
Ik houd van verhalen. Lang of kort, in een boek, film, spel of anekdote, dat maakt mij niet uit. Het is fijn om zomaar ergens in te springen. Stapje voor stapje leer ik dan steeds meer. Ik vind het fijn dat ik de volgende stappen aan voel komen. En het voelt goed als mijn voorspelling voor de volgende stap klopte. Maar als ik dan na een tijd terugkijk op de weg die ik in een aansprekend verhaal heb bewandeld, dan ben ik altijd prettig verrast. Er is dan iets met mij gebeurd; ik word verrast door een nieuwe wending, ik vind de hele situatie raar (ondanks dat alle stappen logisch waren) of ik kijk anders naar de beginsituatie. Soms begint een verhaal voor mij wel wat stroef. Dit heeft te maken met de schrijf- of vertelwijze, of de soort beelden/woorden, maar ook dit went snel.
Helemaal leuk vind ik dan nieuwe en complexe concepten, die toch in 1 zin uit te leggen zijn. Denk daarbij aan films zoals ‘Inception’, ‘Tennet’ of ‘The sixth sense’. Deze beginnen voor mij in een bekende situatie, met 1 simpele gedachte die alles anders maakt ‘wat als je dromen kan beïnvloeden’ of ‘wat als je de tijd kan terugdraaien’. De nieuwe uiteindelijke situatie is dermate vreemd, en daardoor complex voor mij, dat ik de film meerdere keren opnieuw wil bekijken.
Het verhaal ‘Vaste halte’ bevat voor mij alle aspecten wat ik leuk vind in verhalen. Ik kan de situatie helemaal voor mij zien, elke stap voelt logisch, ondanks dat er woorden in zitten die vreemd voor mij zijn. En de laatste alinea verrast mij. Bij de eerste keer lezen zag ik voor me hoe een gehaaste man van rond de 20 naar een bus rende. Nu ik weet dat het om een kind gaat, moet ik het verhaal opnieuw lezen en lees ik het ook anders.
Binnen mijn werk als testconsultant ben ik ook altijd op zoek naar de verhalen. Dit kan in de testbasis, documentatie of requirements zitten, maar ook in de product-, ontwikkel- of teststrategie. Net zoals in het verhaal hierboven, zoek ik stap voor stap alle informatie bij elkaar. Die informatie komt deels uit documentatie over jouw product, maar ook uit gesprekken met jou, als betrokkene. Na meerdere stappen kijk ik of alles bij elkaar logisch is, of dat ik iets mis. Dit is een iteratief proces, waarbij ik nieuwsgierig ben naar jouw verhaal, het verhaal van jouw product met jouw werkwijze binnen jouw organisatie en met jouw eindgebruikers.
Ik weerhoud mij ervan om de individuele stappen te beoordelen (of zelfs veroordelen), omdat het binnen jouw verhaal weer logisch kan zijn. Bijvoorbeeld het ontbreken van unit testen of API testen is in theorie niet verstandig, maar het kan voor jou wel kloppen. Zo lang er een verhaal is, dan kun je argumentatie geven voor je acties. Dan kun je moeilijke vragen beantwoorden, of dan kun je uitleggen waarom jij die ene bevinding niet in Test of Acceptatie hebt gevonden. En daarbij is het natuurlijk goed om je verhaal aan te passen als je reflecteert dat je toch wat mist of te veel doet. Als je een product wilt testen is daarom de vraag: wat test je (en wat niet), wanneer test je dit, hoe test je dit en wat automatiseer je? Dus vertel mij, wat is jouw verhaal?
Nieuwsgierig geworden en wil je meer weten over testen? Neem dan contact op met Praegus – 085-1305977 / info@praegus.nl of kijk op www.praegus.nl
