Ik werk als IT’er in DevOps teams. Waarbij steeds meer wordt verwacht dat ieder teamlid alles kan. De lat ligt hoog en wat dit nog lastiger maakt, is dat ze dit ook nog lijken waar te maken. Maandenlang wordt er gewoon gigantisch hoge kwaliteit geleverd, zonder dat er nare fouten optreden in productie. Geweldig!
Het ergste hiervan is dat ik er soms aan wen en dit niveau van iedereen ga verwachten. En zodra iemand aan het prutsen is, ga ik me daar aan irriteren. Dit is een recept voor teleurstelling en frustratie. Maar…, alles in een DevOps team doen zonder nare (of domme) fouten te maken is simpelweg niet realistisch.
Ondertussen heb ik een perspectief gevonden dat mij hierin helpt. Als je een stap terug zet en goed beschouwt waar we mee bezig zijn, dan kan ik het namelijk niet helpen om nederig te worden en iedereen te vergeven voor dit soort fouten.
We zijn tenslotte geboren in een wereld waarin we geen idee hebben waar we mee bezig zijn. Ons wordt vervolgens wat basics aangeleerd zodat we onze weg kunnen vinden in deze wereld, bijvoorbeeld om een richting te kiezen voor een opleiding. Er is geen handleiding die je vertelt hoe je een goed leven leidt. Dat moet je zelf uitvogelen, er is niemand die je dit kan vertellen. En zelfs áls iemand je dit probeert te vertellen, moet ik bekennen dat ik daar in eerste instantie behoorlijk sceptisch over ben.
Vanuit deze lastige startsituatie vind ik het geweldig dat we zoveel moeite doen om allerlei zaken om ons heen te verbeteren. Als je naar IT kijkt, dan zie je dat we met DevOps de autonomie (en daarmee de verantwoordelijkheid) over een product naar ons toe willen trekken. Want er is niemand die ons dit vertelt. Ik kan me juist voorstellen dat de meeste managers dit soort DevOps transities alleen maar eng vinden (omdat hun baan op het spel komt te staan?). Dus waarom willen wij als IT’ers dan zoveel kunnen en zoveel doen? Het gaat zelfs zover dat we vaak bereid zijn om hier onbetaalde tijd voor in te zetten, of extra werk naar ons toe te trekken.
Er is blijkbaar iets in ons, dat ons drijft om ‘goed’ of ‘juist’ te zijn. Ondanks dat wij niet weten wat dit precies inhoudt, drijft ons dit wel. Wij willen blijkbaar een positieve bijdrage leveren in ons leven. Allemaal concepten die wij mensen hebben bedacht omdat wij dit blijkbaar belangrijk vinden.
Terug naar IT en DevOps.
De wereld van DevOps is gigantisch. Van Kubernetes tooling, naar samenwerking met de business, tot zelfmanagement met KPI’s en metrics. Overal goed in zijn, leidt meestal tot overal maar een beetje mwa in worden. Een beetje je overal mee bezig houden en alles op acceptabel niveau proberen bij te benen. Een beetje prutsen…
Met een beetje moeite kun je nog op één of wellicht zelfs een paar gebieden je verder ontwikkelen zodat je je hier expert in mag noemen, maar ook dat houdt alleen maar in dat je degene bent die hier meer ervaring mee heeft dan anderen. Het houdt niet in dat je na een tijdje echt ‘weet’ hoe iets gedaan zou moeten worden.
Je krijgt, ondanks je 10 jaar ervaring, geen mailtje met de perfecte uitleg hoe je een microservice zou moeten testen. Je kennis is nog steeds gebaseerd op je ervaringen in het verleden, en dat kunnen zelfs slechte ervaringen zijn die best goed leken in die situatie.
Een expert is eigenlijk maar een prutser die lang genoeg in een vakgebied heeft zitten prutsen waardoor de andere prutsers nu maar naar hem moeten luisteren.
Je mag me hierop quoten.
Dus hierbij stap ik af van de verwachting dat iedereen alles goed moet kunnen. Ik accepteer dat we allemaal prutsers zijn en vooral ons best doen om vanuit onze kennis en skills die positieve bijdrage te kunnen leveren. En ik begrijp dat we in deze poging allemaal domme dingen doen en fouten gaan maken, en dat is oké.
Het belangrijkste en meest geweldige om te beseffen is namelijk dat ondanks al dat gepruts, we IT toch echt beter proberen te maken!
Nieuwsgierig geworden en wil je meer weten over testen? Neem dan contact op met Praegus – 085-1305977 / info@praegus.nl of kijk op www.praegus.nl
